Tamara Haggerty 29 April 1996
Handball Fact sheet
Door Frits Feuler – Met haar achttien lentes werd er al lovend over haar prestaties gesproken. “Ze behoort tot de grootste talenten van Nederland!” Haast onopvallend klom ze omhoog op de handbal ladder: bescheidenheid siert de mens. Geen druk gedoe, geen machogedrag. Tikkeltje verlegen? Misschien. Spierballentaal? No way! Handbaltalent? Absoluut. Schreeuwend om aandacht? Zeker niet. Niet brutaal genoeg? Ach, dat zit niet in haar karakter. Tenminste, niet buiten de lijnen. Eenmaal op het veld spat de energie eraf. Zoals afgelopen zaterdag in de Champions League.
Tamara Haggerty (25) is zo iemand. Altijd op de achtergrond, stille kracht waar elke ploeg blij mee is. Hardwerkend, haar eigen doelen nastreven. Van jongs af aan in de ban van handbal. Positie aan de lijn. Stap voor stap beter worden. Dat straalde ze al heel vroeg uit bij haar club DSOV in haar geboorteplaats Vijfhuizen. Via drie jaar Handbalacademie (2013-2016) vond ze in die periode onderdak bij achtereenvolgens VOC en SEW. Clubs die ook geroemd worden om de opleiding van talenten.
Tamara Haggerty, vijf jaar geleden in het shirt van Quintus, foto archief HSP
Na een jaartje Quintus (2015-2016) was het tijd voor het buitenlands avontuur: vijf jaar Bundesliga volgden: Bad Wildungen en Metzingen. Afgelopen zomer de – laatste? – stap in haar ontwikkeling: het Zweedse IK Sävehof 1950 was alsnog toegelaten tot de Champions League en zag in de Nederlandse lijn speelster een ideale opvolgster voor een van de vertrekkers binnen de ploeg.
“Ja, zaterdag speelden we in Györ. Spelen in de Champions League is altijd mijn doel geweest. Ondanks het forse verlies is dit als speelster hartstikke mooi om mee te maken. Genieten. Iets wat je niet elke week beleeft,” geeft ze aan. In de eigen Partille Arena staan zes tot achthonderd fans achter de ploeg. “In Györ vierduizend Hongaarse fans op de tribunes, door het dolle heen. Je mag tegen zo’n wereldploeg spelen, met al die sterren! Daar doe je het voor. Natuurlijk hadden wij ons de uitslag (41-19 verlies, FF) anders voorgesteld. Iedere ploeg ondervindt de kracht van dit Györ, die hebben voor alles een oplossing.”
Rustig
Bescheiden is ze enkele dagen later nog over haar eigen prestaties tot nu toe: in de zes groepsduels scoorde ze tien keer. In het centrum van de defensie heeft ze een cruciale, leidende rol. Daar moet gebikkeld worden, tegenstanders opgevangen worden. “Dat hoort een beetje bij handbal,” lacht ze. Een heel andere Haggerty – familienaam van Amerikaanse afkomst – dan die rustige, bescheiden meid waar we het gesprek mee voeren. “Is dat zo?” stelt ze een wedervraag. Rustig formulerend, nadenkend ook. “Ik heb het in Zweden goed naar mijn zijn. Ja, die club is wereldwijd bekend van het grote Partille Cup toernooi en Open EK voor jeugdploegen dat in de zomer van 2022 na twee jaar onderbreking weer plaats vindt. De heren spelen European League, we kijken soms naar elkaars trainingen die rond 16 uur beginnen, even over en weer. Zien ook deels wat jeugdteams langs komen. Zelf trainen en wedstrijden spelen slokken veel tijd op. Zelf woon ik met de meeste speelsters dicht in de buurt van de arena, waar we trainen en spelen en alle faciliteiten voor ons aanwezig zijn. Perfect allemaal. Ieder zijn eigen plek, je kunt je spullen achterlaten die vervolgens gewassen worden.”
Vorig seizoen nog in het shirt van Metzingen: Tamara Haggerty, foto archief HSP
Vijf jaar Bundesliga zitten erop. “Ik voelde dat ik toe was aan iets anders. De Bundesliga is een totaal andere competitie: meer fysiek. Kende intussen wel iedereen bij de tegenstanders. Wilde dit jaar ook weer Europees spelen.” Met een wild card belandde Sävehof alsnog in het hoogste Europese clubtoernooi. “Dus hoefde ik niet lang na te denken over het aanbod uit Zweden en het spelen in de Champions League. Het anders dan in Duitsland. Hier, in Sävehof wordt meer technisch en tactisch gespeeld maar nog steeds fysiek. En er wordt veel over handbal gepraat en nagedacht. Dit Scandinavische spelletje pas op dit moment beter bij mij. Ik moest niet echt wennen in begin. Het paste eigenlijk meteen wel heel goed. Het vertrouwen was wederzijds.”
Champions League
Het zit nu eenmaal in haar karakter om alles voor handbal te geven. Haar studie Marketing en Communicatie heeft ze afgerond. Nu is Haggerty dagelijks met handbal bezig en verzorgt ze haar hond Luna. “Samen met de ploeg ondernemen we ook op zijn tijd wel wat activiteiten. Hier, in het dorpje Partille op zo'n vijftien kilometer buiten de grote stad, hebben we alles bij de hand. Natuurlijk zal ik zeker wel eens wat vaker richting Gothenburg trekken maar met al die wedstrijden en trainingen kort na elkaar is daar nu even geen tijd voor.”
.jpg)
Tamara Haggerty werd na het duel tegen CSKA Moskou uitgeroepen tot 'woman of the match'
foto archief HSP / EHF
Zesmaal kwam ze tot nu toe in de Champions League in actie, veel speelminuten én tien treffers achter haar naam. En niet tegen de minste ploegen: CSKA Moskou (3), Odense (2), Kristiansand (2), Krim Mercator (2) en Kastamonu (1). Mooie statistieken die echter geen automatische selectie waarborgen voor het grote Oranje. “Ben er ook onder Mayonnade wel een keer of zes, zeven bij geweest,” legt ze op rustige toon uit. Over het hoe en waarom het niet tot een permanente stek aan de lijn is gekomen, is ook voor Haggerty niet duidelijk. “Ik blijf niettemin stinkend mijn best doen bij de club, heb toch al in het verleden bij de nationale jeugdselecties en voorgaande clubs wel wat internationale ervaring opgedaan. Die droom blijft!” Haar statistieken tonen inderdaad aan dat ze zeker geen ‘groentje’ op het internationale podium is.
Droom
“Ooit hoop ik nog eens op de FINAL4 in Boedapest te mogen spelen, dat lijkt me als handbalster een heerlijk gevoel.” De droom van veel topspeelsters, dus ook Haggerty. En, dat oranje shirt met haar naam achterop bij een WK of EK. Of de Spelen in 2024 of 2028. De moeite waard om keihard voor te werken. “Wie zal het zeggen! Die droom houd ik levend, ik train er dagelijks hard voor, heb de hoop zeker niet opgegeven. Maar die keuze is niet aan mij. De laatste malen dat ik mocht mee trainen, ging dat best wel goed, heb de gehele voorbereiding voor de Olympische spelen meegedaan. Ik voelde me als een van hun. Ooit was mijn droom om via de Handbalacademie naar een buitenlandse club te gaan en van daaruit naar de Champions League en een plek in Oranje. Alleen dat laatste stukje van de puzzel ontbreekt nog.”
Natuurlijk kijkt ook Haggerty, net als vele andere internationals, naar het programma voor de komende jaren. EK’s en WK’s volgen elkaar in snel tempo op. In 2025 het WK in eigen land. “Daar wil iedereen wel spelen!” lacht ze. Maar ook dan is er slechts plaats voor 16 speelsters waarvan twee aan de lijn. Posities die actueel bezet worden door aanvoerster Danick Snelder en Merel Freriks. Nikita van de Vliet, Tamara Haggerty en Pipy Wolfs liggen op de loer. Het kan zomaar zijn dat er een invitatie op de deurmat valt.
Zweedse nationale ploeg
Op het WK speelt Oranje het derde groepsduel tegen Zweden, de ploeg die begin juli nog verraste met een 23-28 oefenzege zege in het 50e onderlinge duel. “Ik zat wel bij de grote voorselectie voor de Spelen, trainde een aantal malen mee maar werd uiteindelijk niet geselecteerd,” kijkt de lijn speelster terug. Zweden won de onderlinge duels 25 keer, Nederland 19 keer en zes keer was er een draw. “Twee teamgenoten, Jamina Robert en Mathilde Lundstrom spelen in de nationale ploeg. Af en toe delen we wat plaagstootjes naar elkaar uit,” vertelt Haggerty. Zweden vestigde bij de Spelen in Japan de aandacht op zich: in de halve finale pakte de latere kampioen Frankrijk met 29-27 de winst, in de strijd om het brons was Noorwegen met 36-19 oppermachtig. “Zweden heeft best een sterke ploeg, maar elk toernooi is anders. Veel ploegen kijken terecht op tegen Nederland, de regerend wereldkampioen.”
Van stiekem informatie uitwisselen naar welke ploeg ook wil Haggerty niets weten. “Op zo’n eindtoernooi moet elke ploeg in een flow zitten om een goed resultaat te behalen.”
